donderdag 14 december 2017

ZOEKTOCHT NAAR EEN SCHEERKWAST

"De Scheerkwast" (Mijn Opa), acryl op paneel met houten lijst, 2005

Motto van dit verhaal: Het leven zit hem in de details

Mijn oude scheerkwast uit de Maria Hilfestrasse in Wenen is versleten. Ik moet een nieuwe hebben, van dassenhaar, lekker zacht en duur maar wel duurzaam, hij gaat jaren mee. Ik vind dat ik me zo een luxe mag veroorloven. Scheren hoort bij het ritueel van het wakker worden. Geen mooier begin van de dag dan lekker nat scheren met een zachte kwast.

Ik weet een winkel in Maastricht bij de brug die zo een scheerkwast heeft. Rond een uur of tien fiets ik naar de brug in het centrum. De winkel is zo gevonden. Ik loop langs een man in de portiek naar de deur. Die is dicht, er hangt een briefje in hanenpoten schrift dat de winkel tot half een gesloten is vanwege een begrafenis. Nog voor ik het goed en wel ontcijferd heb, draait de man in de portiek zich naar mij om en verontschuldigt zich dat hij me niet kan helpen. “Ik moet naar de begrafenis en ik ben al te laat. Op een begrafenis kun je niet te laat komen. Kun je vanmiddag terugkomen?” vraagt hij vriendelijk.

“Nee, dat kan ik niet” zeg ik licht geërgerd omdat ik de scheerkwast aan mijn neus zag voorbij gaan. “Ik ben hier speciaal door de regen naar toe gefietst en vanmiddag krijg ik bezoek en daarna moet ik met mijn kleinzoon naar het voetballen”, zo zeg ik iets te kort. “Morgen dan?” “Nee, dan ben ik weg uit Maastricht.” Hij haalt de sleutel uit zijn zak en doet open. “Wat zoekt u?”. Overvallen door zijn plotselinge behulpzaamheid voel ik me verlegen worden. “Een scheerkwast”.

Van op een trapje laat hij me een scheerkwast zien van 29 Euro. Nee, zo een zoek ik niet. Ik zoek een betere kwaliteit. “Met Dassenhaar?”  Hij er een van het schap, haalt hem uit zijn omhulsel en laat hem zien. “Zestig euro.” Dat is hem. Terwijl hij van zijn trapje afloopt naar de toonbank, haal ik mijn pinpas uit mijn portemonnee. Teleurgesteld zegt hij dat hij geen pinautomaat heeft en vraagt of ik niet contant kan betalen? “Nee, dat kan ik niet” zeg ik na een snelle blik in mijn portemonnee. Hij doet nog een poging. Ik mag de kwast van 29 euro voor 20 hebben. Ik heb een briefje van tien, meer niet. We vertrekken beiden tegelijk. Hij naar de begrafenis, ik besluit verder te zoeken in de stad ondanks het slechte weer. Ik wil een nieuwe scheerkwast.

Ik loop terug over de Maasbrug richting centrum naar de Bijenkorf, een luxe winkel waar ze -wie weet- toch ook scheerkwasten van een goede kwaliteit verkopen. Een iets te zorgvuldig opgemaakt meisje bij de parfum afdeling weet niet of ze scheerkwasten hebben. Het is haar eerste dag. Een collega met een oortje in, weet het niet zeker. Misschien op de tweede etage. Nee, ook daar niet. Het stikt er van de crèmes en geurtjes voor mannen maar een fatsoenlijke scheerkwast hebben ze niet.

Waar kan ik dan een scheerkwast kopen? De verkoopster verwijst me naar Douglas of Paris XL om de hoek. Jawel, in beide winkels verkopen ze  scheerkwasten, dezelfde van Zuid Koreaanse makelij en wat mij betreft van inferieure kwaliteit voor 30 Euro. Dat is 30 Euro teveel. Ik geef de verkoopsters het advies om over te stappen op kwaliteitsscheerkwasten, die passen beter bij hun dure parfums. 

Een kapper verderop verkoopt van alles maar geen scheerkwasten. Een andere kapper weet gelukkig wel een winkel die misschien de scheerkwast verkoopt die ik zoek, in de Bredestraat naast het Vrijthof. Ik vind de winkel. Ze hebben nog net een scheerkwast met dassenhaar van Italiaanse makelij te koop. Omdat het Black Friday is krijg ik 20% korting. Black Friday? Ben ik in Amerika? Maar gelukkig heb ik een mooie zachte scheerkwast met een verhaal. Ik kan weer heerlijk ingesopt voor de spiegel wakker worden. Mijn dag is goed.

4 opmerkingen: