zondag 20 november 2016

GEACHTE OPPONENT

De promovendus en zijn "geachte opponenten".

Vandaag gaat mijn zondagse preek over beschaving en wantrouwen. Vorige week promoveerde een neef van mij aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Een ritueel van een uur vol met beschaving. De heren professoren komen plechtig op in toga en baret. Zij zullen straks de promovendus ondervragen over zijn proefschrift. De promovendus is eveneens op passende wijze gekleed. Dankzij zijn twee paranimfen staat hij er niet alleen voor. Tot mijn geruststelling werd bij de opening van de zitting een kort gebed uitgesproken. Prachtig, zo blijft zelfs onder wetenschappers het besef bestaan dat wij mensen nietige wezens zijn. Nederigheid is een deugd.

Ondanks hun statigheid en wetenschappelijk gewicht wordt er tijdens het uur van ondervraging ook gelachen. Dat achter die geleerdheid ook humor schuilt is een opluchting. Dat relativeert zonder de ernst aan te tasten. De promovendus spreekt zijn ondervragers aan met “geachte opponent.”  Waarom doen ze dat in de Tweede Kamer niet, toch ons centrum van politieke beschaving? Nu hoor ik platte praat van sommige politici zoals Wilders.  Onlangs zag ik op TV ook al een scheldpartijtje tussen twee opponenten in de Tweede Kamer. Blijkbaar is er op dit punt meer achteruitgang dan vooruitgang.

Net zoals in de geneeskundige zorg. Ik lees in de kranten en hoor op TV dat de regering een campagne begint om ouders te overtuigen hun kinderen in te enten. Steeds meer ouders willen niet dat hun kinderen ingeënt worden. Ze vertrouwen het niet langer. Ze menen zelfs dat inentingen slecht zijn voor hun kinderen, terwijl dankzij die inentingen de gevaarlijkste en belangrijkste kinderziekten in toom worden gehouden. Vanwaar dit wantrouwen tegen de medische wetenschap die anderzijds niet genoeg kan doen om levens te redden van akelige ziekten als bijvoorbeeld kanker?

Komt dat door de bakerpraatjes van betweters en gekwalificeerde domkoppen op de sociale media als Facebook en dergelijk? Is het een gebrek aan training van de geest? Is het de tijdgeest waarin degene die het hardste schreeuwt ook wel gelijk zal hebben? Is het de angst als gevolg van eveneens wetenschappelijk gefundeerde doemscenario’s als milieu vervuiling, klimaatverandering, uitsterven van diersoorten, genetische manipulatie, kernenergie en kernwapens? of is het verwarring die overal toeslaat?

Er is inderdaad veel verwarring die wetenschappers zelf mee in de hand werken zoals het gehannes met berichten over wat wel en niet wetenschappelijk verantwoord eten is. Je kunt zowat van alles ziek worden of zelfs kanker krijgen. De ene keer lees je dat suiker goed is voor een mens, de volgende dag zijn er wetenschappelijke rapporten die het tegendeel beweren. 

En dan de kansberekeningen die de wereld ingegooid worden. Wat moet iemand met een kans van 30% op kanker? Dus 70% van niet? Moet hij of zij van levensgewoonte, voeding etc. veranderen of valt het mee?  Kortom, verwarring alom. Er zijn geen betrouwbare gidsen meer om ons door het toch al zo ingewikkelde leven te loodsen.

2 opmerkingen:

  1. vanwaar dat wantrouwen... etc? Ik denk dat het logisch is, niet zozeer dat wantrouwen maar dat men eerder denkt: waarom vertrouwen daarin? En dat heeft te maken met het huidige liberale gedachtengoed dat elk individu een elementair deeltje is in het universum, die geheel zelfstandig een kontrakt wel of niet aangaat met een ander deeltje met die zelfde zelfstandige eigenschappen. Levert dat niks op: eigen schuld dikke bult voor dat deeltje, eigen schuld dikke bult

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat het liberale gedachtegoed geleid heeft tot de houding bij de kiezer dat zijn relatie met de politiek een contract is, lijkt me helemaal juist. In een binnenkort te verschijnblog spreek ik dan ook van contractbreuk tussen de traditionele politiek en een groot deel van de kiezers.

    BeantwoordenVerwijderen