 |
| Onder begeleiding van en politieman werd Saturnino naar zijn bezoek gebracht, 10 april 1979 |
Het verhaal is zo oud als de mensheid. In dit geval geen Kaïn en Abel maar indianen en blanken. De indianen wonen in een sinds kort toegewezen reservaat in het zuiden van Costa Rica. Een stuk oerwoud in het zuiden van het land. De grens met Panama is niet ver weg. Op kaal gebrande plekken in het woud planten ze koffie, bananen, bonen en suikerriet. Voornamelijk voor eigen consumptie. Wat over schiet, wordt verkocht aan de blanken in het dichtst bij stadje.
 |
| Overleg op het politiekantoor van Buenos Aires. Rechts praat Joaquin Zuniga met de dienstdoende politieman. Links de vriend van Joaquin. |
Daar begint het gedonder. De blanken betalen te weinig omdat ze weten dat de indianen bij gebrek aan vervoer toch nergens anders kunnen verkopen. Erger is de jacht op de grond van de indianen in het reservaat. Het is bij wet verboden om die grond te verkopen maar wie handhaaft de wet in deze uithoek van het land? Om grond in handen te krijgen van de indianen is alles geoorloofd. De meest beproefde methode is nog altijd indianen dronken voeren en ze dan wat geld in de handen proppen en een papier laten tekenen.
 |
| De dienstdoende politieman |
Maar er zijn meer methodes zoals het vals beschuldigen van veediefstal van een indiaan. Dat overkwam Saturnino. Als vakbondsman van zijn dorp in het reservaat Ujarras verzet hij zich tegen de blanke praktijken. Hij klaagt met hulp van de Christelijke boerenbond de blanken aan en maant zijn dorpsgenoten voorzichtiger te zijn.
 |
| De plaatselijke telefoondienst waar Joaquin de advocaat van zijn bond kon bellen. |
Joaquin Zuniga, algemeen secretaris van de boerenbond vertrok meteen naar Buenos Aires, een stadje dat grenst aan het reservaat, toen hij hoorde dat Saturnino er in het gevang zat. Onderweg pikte hij zijn vriend en tevens voorzitter van een coöperatie van kleine koffieboeren op. Bij aankomst in het stadje gingen ze eerst naar het plaatselijke politiekantoor met het verzoek om met Saturnino te mogen spreken.
 |
| Overleg in de gevangenis over de opgestelde verklaring, van links naar rechts: Joaquin Zuniga, Saturnino, de vrouw van Saturnino en zijn dochter. |
Dat werd toegestaan. Na diens getuigenis belde Joaquin naar de advocaat van de boerenbond en vroeg hem een verklaring met verzoek tot in vrijheid stelling op te stellen. De bedoeling was om Saturnino nog die dag uit de gevangenis te krijgen zodat hij de volgende dag, Goede Vrijdag een belangrijke feestdag voor zijn dorp, thuis zou kunnen vieren.
 |
| Joaquin werkt aan de verklaring van de advocaat. |
Terwijl de advocaat zijn werk deed, werden de vrouw en een dochter van Saturnino opgehaald door Joaquin. Ze kregen toestemming hun man en vader te bezoeken in de gevangenis. Het verzoekschrift werd ondertussen gedicteerd, opgeschreven en ingediend bij de politie van Buenos Aires. Het lukte niet meer om Saturnino nog die dag vrij te krijgen. Jammer. De volgende dag dan toch. Voor Joaquin en zijn vriend zat het erop.
 |
| Saturnino moet nog en nacht slapen in zijn cel. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten